Een reis door Frankrijk, gevolgd door een verblijf in de Languedoc-Roussillon. juni 2023

GRUISSAN

Woensdag 21 juni 2023.

Half 11 komt In Canet de zon door en dan wordt het al snel 27 graden.
We hebben wel zin om naar het vissersstadje Gruissan te gaan in het noorden.

Via de N9 met Etang de Leucate aan de rechterkant gevolgd door Etang de Lapalme. Via Sigean komen we aan de zuidkant van Narbonne. Daar rechts aanhouden, naar de kust.
En waar is de zon nu?

Via de D32 bereiken we Gruissan-Plage. Een leuke badplaats met strand dat onder water staat.
De uitgestrekte stranden zijn onderdeel van het 'Narbonnaise en Méditerranée Natural Regional Park'.
Op een terras op de 1e verdieping van een restaurant drinken we koffie. Alle gebouwen en huizen die we hier zien staan op palen. En uiteraard ook het gebouwtje van de reddingsbrigade, midden op het strand.

Naar fotoblad Gruissan.

Vervolgens rijden we naar het oude stadje waar de markt net is afgebroken.
Gruissan heeft een typisch mediterrane sfeer. Kenmerkend voor het aangezicht van Gruissan zijn de kasteelruïnes en toren 'Tour Barberousse', op een heuvel achter het centrum.

Wij vinden het echter te warm om helemaal naar boven te lopen. Wel stappen we een boulangerie in en kopen croissants met ham en kaas. Deze eten we, op een muurtje zittend, bij een haventje.
Terug bij de wagen drinken we koel water uit de befaamde rugzak.

We rijden tot Narbonne dezelfde weg terug. En dan pakken we een stuk A9 (peage) om vervolgens de borden Port-la-Nouvelle te volgen.
Wij vinden deze toeristenplaats niet zo bijzonder. Het strand is supergroot en het zand is op veel plaatsen modderig. Een bulldozer op het strand maakt het geheel ook al niet zo aantrekkelijk. We zien hoge golven.

Over de D709 gaan we zuidwaarts richting Leucate. Dan over de D627 waarbij we Port-Leucate voorbij rijden (foto rechts).
Via inmiddels bekende wegen rijden we terug naar huis.
Deze dag was hoofdzakelijk zonnig, maar in Canet is het flink bewolkt.

Herman maakt nog even de auto schoon voordat we bij restaurant Bellacio een pizza gaan eten. Het lijkt er op dat wij de enige gasten zijn. De creme brulee heet hier creme Catalana, dat is een soort variant. Niet warm, maar koud en met kaneelstrooisel.
Op deze mooie avond slenteren nog even naar de noordkant van de boulevard en naarmate we verder lopen zijn er steeds meer mensen op de been. Tot zelfs grote drukte… wat is er aan de hand? De terrasjes hier zitten erg vol en we horen muziek. Om de hoek gaat een bandje met twee zangeressen optreden. Gezellig!